در اين اختراع كراكينگ و يا تبديل الكتروشيميايي غير مستقيم تركيبات نفتي سنگين (مانند نفت كوره و ...) توسط تماس مولكول هاي تركيبات نفتي با يك يا چند واكنشگر اكساينده محلول كه قبلا يا همزمان در الكترود قطبيشده در آند توليد شده به محصولات سبك تر و يا پليمري صورت مي پذيرد. شرايط بهينه توليد يون هاي اكسنده مانند نقره II با استفاده از آند IrO2/Ti به تفضيل در اختراع پيشين مخترعين ] 30[ آمده است. براى توليد يون نقره II از يك رآكتور الكتروشيميايى استفاده گرديدكه شامل يك سل الكترشيميايي داراي دو مخزن آنوليت و كاتوليت مى¬باشد و اين دو مخزن توسط يك غشاء تبادل يون ( ماننذ نفيون ١١٥) از يكديگر جدا شده¬اند. الكترودهاى IrO2/Ti و تيتانيم به ترتيب به عنوان آند و كاتد به عنوان مثال در مخازن آنوليت و كاتوليت مورد استفاده قرار گرفتند. همچنين در طول فرايند كراكينگ، اختلاف پتانسيل ثابت به محلول الكتروليت توسط يك منبع تغذيه تامين مي گردد. لازم به ذكر است كه تغيير رنگ محلول از بى¬رنگ به قهوه¬اى تيره نشان از توليد كامپلكس¬هاى حاوي يون¬هاى نقره (II) را دارد. در طول آزمايش پيل الكتروشيميايى بر روي يك دستگاه هيتر استيرر قرار دارد كه براي يكنواخت نمودن غلظت يون¬هاى نقره (II) در محلول آنوليت و همچنين اعمال حرارت از آن استفاده مي¬شود. پس از اعمال ولتاژ در مدت زمان مشخص، براى اكسايش الكتروشيميايى يون نقره (I) زمان داده مي¬شود تا توليد يون نقره (II) به حالت پايدار برسد. در مرحله دوم پس از حصول شرايط بهينه توليد نقره II ، يك تركيب نفتي سنگين مانند نفت كوره جهت تبديل الكتروشيميايي غير مستقيم تحت شرايط زير به آنوليت افزوده مي گردد: 1- وزن خوراك كه به سيستم آنوليت افزوده مي گردد، 0.5 الي 5 گرم مي باشد. 2- دماي آنوليت براي كراكينگ مناسب، 35 الي 75 درجه سانتي‌گراد مي‌باشد. 3- دور همزن در محلول آنوليت،rpm 400-100 مي‌باشد. 4- زمان تماس نفت كوره و محلول الكتروليت ،‌ 5 الي 40 دقيقه مي‌باشد. 5- ولتاز دو سر سل جهت اصلاح مناسب سطح آلياژ،‌ 2.2 الي 2.6 ولت مي‌باشد. 6- سطح مقطع الكترودهاى آند و كاتد به ترتيب در محدوده 5/0 الي cm2 5/1 و 5/1 الي cm2 3 است. با اضافه نمودن خوراك نفت كوره به محلول آنوليت و پس از گذشت مدت زماني بسيار كوتاه، تغيير رنگ محلول آنوليت از قهوه اى تيره به بى رنگ قابل مشاهده است كه اين تغيير رنگ نشان از واكنش ميان يون هاي نقره (II) و نفت كوره و احياي يون هاي نقره (II) و تبديل آنها به نقره (I) را دارد. همچنين در طي اين واكنش نفت كوره نيز به ساير محصولات تبديل مي شود.

اين اختراع در زمينه اصلاح سطح مواد پليمري است. در اين اختراع اصلاح سطح مواد پليمري به‌ويژه آلياژ PP-EPDM با استفاده از روش الكتروشيميايي غير مستقيم توسط يون‌هاي مختلف همچون سريم IV، كبالت III، منگنز III به‌ويژه نقره IIصورت گرفته‌است. در فرآيند الكتروشيميايي غير مستقيم توسط يون نقره IIكه در رآكتور جداشونده توسط غشاء انجام مي‌شود، مخزن آنوليت شامل محلول نيترات نقره در محيط اسيد نيتريك مخزن كاتوليت شامل محلول اسيد نيتريك مي‌باشد. به منظور توليد بهينه يون‌هاي نقرهII در طول فرآيند الكتروليز، شرايط بهينه توليد نقره IIشامل دماي آنوليت، دانسيته جريان، غلظت نيترات نقره I، غلظت اسيد نيتريك به‌عنوان الكتروليت حامي و زمان الكتروليز ارائه شده‌است. پس از حصول شرايط بهينه توليد نقره II ، آلياژ PP-EPDM در محلول الكتروليت در مجاورت آند قرار گرفته و و با اعمال جريان مستقيم برق، شرايط بهينه براي اصلاح مطلوب آلياژ شامل ولتاژ دو سر سل، دماي آنوليت، زمان تماس آلياژ و محلول الكتروليت نيز ارائه شده‌است. كاربرد اين اختراع در اصلاح سطح پليمرها و يا قطعات پليمري به‌ويژه در صنعت خودروسازي و به‌عنوان جايگزين روش متداول شعله‌گيري مي‌باشد. زيرا اين آلياژ به‌عنوان سپر خودرو مورد استفاده قرار مي‌گيرد و با شعله‌گيري در مناطق داراي انحناء در طولاني مدت رنگ‌پريدگي به‌دليل عدم استحكام چسبندگي مناسب ديده مي‌شود.

در اين اختراع با استفاده از روش الكتروغشايي بر پايه يون نقره II تخريب آلاينده آلي آروماتيكي مانند زايلن انجام ميگيرد. براى توليد يون نقره II از يك رآكتور الكتروشيميايى شامل دو مخزن ٢٥٠ ميلى ليترى متصل به هم آنوليت و كاتوليت و يك غشا از جنس نفيون ١١٥ به عنوان جداكننده استفاده شده است. الكترودهاى IrO2/Ti و تيتانيم به ترتيب به عنوان آند و كاتد و در مخازن آنوليت و كاتوليت مورد استفاده قرار گرفتند. در اين اختراع پس از حصول شرايط بهينه توليد نقره II مندرج در اختراع پيشين محققين )شماره ثبت اختراع: 87974 مورخ 19/11/1394) ، آلاينده آروماتيكي مانند زايلن تحت شرايط بهينه فرايندي (غلظت آلاينده در محدوده 50 الي ppm 500 ، دماي آنوليت 25 الي 80 درجه سانتي‌گراد، دور همزن rpm 400-100، زمان الكتروليز 30 الي 180 دقيقه، دانسيته جريان 0.58 الي mA/cm2 1.58) تخريب مي گردد و معدني سازي آلاينده ها و تبديل آن به آب ودي اكسيد كربن صورت مي‌گيرد. بازده تخريب معادل 97.8 % مي‌ّباشد. در مجموع روش تخريب الكتروغشايي غير مستقيم آلاينده هاي آلي آروماتيكي مانند زايلن ¬توسط يون نقره (II) روشي مؤثر و مقرون به صرفه در مقايسه با ساير روش ها براي تخريب آلاينده هاي آلي آروماتيكي مي باشد